فانوس-79

اگر زنجیره مادی در اموراتی قوی شود و این زنجیره برای پیشبرد اهداف زمینی باشد. زنجیره معنوی و خدایی قویتر هست.آنقدر قویتر که خالق بر مخلوق صدر در صد کنترل دارد.حال مخلوق به خالق بگوید من پیروز میشوم بر خالق. خالق میخندد خنده آن هم نوع خاص مثالی خود هست. مخلوق بر خالق نمیتواند پروز شود زیرا خالق هست که مخلوق را خلق کرده.با هر قدرت زمینی مخلوق مثال باد هست که باد از جا آن را برکند و از یک نقطه جهان به یک نقطه دیگر جهان پرت کند.مثال آن اینست که اگر مخلوق بتواند بر مخلوقات چیره شود بر خدا چیره نمیتواند بشود زیرا قدرت مخلوقات و قدرت مال و امکانات بشری با هر نوعی از آن در برابر قدرت خدا ذره در دریاست.مقابله با خدا شکست هست.حال شخصی به خدا یا اشخاصی به خدا بد و کج گفتاری کنند. خداوند میخندد.زیرا خالق آن مخلوق هست. اگر میخواست مغز او را در آن واحد به گفتار خوب وامیداشت. مثال توپ و بازی .برای خدا اینگونه هست. که افرادی که به خدا هم متاسفانه بد میگویند مثال توپ بازی هستند که نمیدانند خدا آنها را هم دوست دارد.اصلان محبت خدا آنقدر زیادست که انسان اگر کامل بداند طاقت نمیاورد.ولی چشم انسانی و آدمی مادی در دنیای مادیت مثال توپ زمینی هست. که با آن توپ زمینی بازی میکند اما برای چه و هدف چه. خداوند با شما همان بازی میکند  که با مخلوقات او بازی میکنید مثال این امر اینست که شما اگر مهربانی خدا را و موهبت خدا را قدر بدانید در بعد چشم بعد موت شرمنده نمیشوید.زیرا چشم و تفکر شما مرحله دیگری را میبیند.حال خداوند همه امورات را میداند میداند فلان شخص کیست چیست چرایی ها چگونگی ها و ذره ای  از آن برای خدا ناپیدا نیست. پس دانای کل اگر به زورگویی نیست بنده کیست که زورگو شود.خداوند جبر و اختیار  را در چه گذاشته اختیار آنچه عمل میکنید اما جبر آنچه عمل کردید و حساب بدهید. این جبر خیلی هم خوبست. و آن اختیار هم جنبه خود شخص هست. پس اینجا توازن عدالت خدا آنست که فرصت زندگی را داده اما تمام آن را از هر کاری که انسانها بر هم کنند حسابرسی دارد. اگر اینگونه نباشد ظلم و ستم و جفاها را آدم ها شوخی بگیرند چشم بعد موت لحظات و حتی عملکرد و حتی  آنچه که آدمی به یاد نمی آورد را به یاد انسان می آورند این خدایی هست مهربان و عدالتش بسیار دقیق و بسیار عالی.